Noorwegen

Het is nu september en de vakantie van juni lijkt lang geleden. Afgelopen weekend hebben we een super gezellig familiedag annex zomermarkt gehad. De saamhorigheid tussen personeel, vrijwilligers, bewoners, bezoekers was als vanouds. Dit geeft zo’n geweldig gevoel dat je denkt: wat voor meerwaarde heeft een vakantie. Het is een belevenis die je in je hart treft, of je nou thuis blijft of dat je ergens anders verblijft. Iedereen beleefd de vakantie op haar of zijn manier. Even je hoofd leeg maken is een verademing. Het geeft je energie en nieuwe ideeën. Waarmee ik u weer kan verrassen. Maar ik dwaal af, ik zal proberen u een beeld te schetsen van een paar hoogtepunten uit onze vakantie naar Noorwegen. Onze eerste stappen in Noorwegen begint met bewolkt weer en af en toe miezert het. Al vanaf de eerste nacht vind ik het tentkamperen geweldig. Maar we hebben het weer ook mee. Onze eerste tocht is naar boerderij Kjeasen in het Simadal. Om deze steile rotswand te trotseren kom je ladders en touwen tegen. Op 1 punt is tegen de rotswand een smalle houtenbalk bevestigd en een touw waar je je aan vast moet houden. Het is ongelofelijk dat hier een gezin met 13 kinderen heeft gewoond. Tot 1974 was dit de enige manier om de boerderij te bereiken. Ongelofelijk dat alle kinderen via deze rotswand iedere dag naar school gingen. Nou neem het van mij aan, dan heb je geen sportschool nodig. Maar niet alleen de kinderen, maar ook de boodschappen, de dokter en de begrafenisondernemer gingen hier omhoog en omlaag. Sinds ik deze beproeving heb gedaan heb ik nog meer respect voor deze bewoners dan ik al had. Één dochter woont hier nog boven met een paar schapen. In de groentetuin staan de uien en koolplanten al boven de grond. Tijdens de beklimming naar beneden, zegt Rinand “Ik ben de suiker vergeten”. Ik zal dan al snel zeggen dan maar geen suiker. Ik denk dat je het een klein beetje kan vergelijken met hoe u vroeger heeft geleefd. Toen je nog geen auto had en alles lopend werd gedaan. Je leeft met wat je hebt en ook u was gelukkig. En ook u had geen sportschool nodig, het harde werken zorgde er vanzelf voor dat u slank bleef. Maar net als dit Noorse gezin zal het lang niet altijd gemakkelijk zijn geweest, maar de mooi herinneringen blijven en ik vind het een voorrecht dat ik die verhalen regelmatig van u hoor. De volgende belevenis is op camping Hov Hyttegrend te Visdalen. Het terrein heeft een kleine camping  bij een meertje met een overdekte open hut waar je kan zitten en koken te gelijk. Voor 1 nacht hebben we een privé hut, met een uitzicht die je eigenlijk alleen in films ziet. Voor onze ogen probeert een meeuw zijn maaltje vis te vangen, het ene moment lukt het, het andere moment grijpt hij mis. Heerlijk om van zulke simpele dingen te kunnen genieten. We rijden de hele vakantie van de lente in de winter en omgekeerd. Op het eiland Runde, genieten we op en top van de natuur. Om de papegaaiduikers te zien van dichtbij is een kleine plek gecreëerd. Het is een koddig gezicht om zoveel top fotograven met gigantische lenzen aan het werk te zien. De rest van het eiland is zeker zo mooi en veel rustiger. Na een paar dagen hier vertoefd te hebben vervolgen we onze weg. Bij hotel Union, drinken we koffie. Dit is een oud sjiek hotel waar je gelijk prettig voelt. Een heerlijke plek. Er staat een koffie/thee tafel, het is hier zelfbediening. Het personeel maakt alles gereed voor een grote bruiloft, maar ondanks dat zijn we meer dan welkom. Na ons bezoek, wagen we ons aan de beklimming van de Slogan. Nou mensen, we zijn al veel gewend maar deze berg spant de kroon. Twee uur steil omhoog, meter naar meter  en we zijn nog niet halverwege. We hebben elkaar echt nodig om deze steilheid te overwinnen. Jonge Noren verslinden deze berg in rap tempo zonder water. Ik kan me dit niet voorstellen dat je tijdens deze beklimming zonder water kunt. De Slogan blijft ons meester, hij bezorgde ons fantastische vergezichten, vele schrammen, blauwe plekken maar bovenal een weergaloos gevoel. Wanneer je op een bergrichel een lunch van brood, droge worst van Bert Ratering, gedroogde appels van de markt en water verorberd bij een uitzicht van een fjord, bergtoppen met sneeuw, zon en een blauwe lucht dan voel je je de koning te rijk. Vanuit hier vertrekken we naar het Norddal. Hier bezoeken we een geitenboerderij, 10 km van de bewoonde wereld. Hier staan 35 kleine huisjes die door 15 gezinnen bewoond worden. Over het terrein lopen ondiepe stroompjes. Hierin staan houten kisten met een deksel, of te wel een ouderwetse koelkast. We proeven hier de karamel geitenkaas en karamelstukjes, heerlijk. Na de proeverij gaat onze tocht verder naar Spitterstulen, vanaf de grote weg, 18 km het binnenland in. We rijden in alle rust over deze gravelweg. Plots zien we een hele groep rendieren. De auto zetten we stil, camera’s tevoorschijn en genieten hoe deze dieren zich bewegen. Aan het eind van de weg staat de berghuttencomplex Spitterstulen. Aan de andere kant van het water kunnen we een plaatsje voor onze tent uitzoeken. Of te wel we moeten alle spullen over de brug dragen. We beperken ons tot het minimale. Eerst heb ik mijn twijfels of ik dit wel wil. Bij de tent maken we met stenen een zitje, 1 steen voor de natte afwas, 1 steen voor de schone droge vaat. Ook bij het koken met ons brandertje reden we ons wonderwel. We hebben geluk dat we het weer mee hebben, daardoor is het een genoot om dit eens mee te maken. Blauwe lucht en zon. Je kampeert hier letterlijk midden in de natuur, de schapen en lammetjes dartelen rond de tent. Water halen voor de afwas of om eten te koken, is hier een hele onderneming, balancerend over planken leggen we het traject af. Voor drinkwater moeten we elke keer over de brug, dit went snel. Tijdens een wandeling horen we een gekrijs, we kijken overal. Uiteindelijk kijken we naar beneden en zien we een berglemming, een groot uitgevallen hamster. Die ons aankijkt zo van wat doen jullie op mijn terrein. Na een poosje geeft hij het op en rent weg. De volgende dag regent het, we breken snel op. Zonder ontbijt vertrekken we. Bij Elvesaeter, een oud hotel ontbijten we in een heerlijke ambiance en komen we weer op temperatuur. Wat is het leven toch mooi. Via het winterlandschap stappen we weer de lente binnen. Bij het berghotel Osterbo, trakteren we ons zelf op een koningsmaal. De champignonsoep, rendiervlees, aardappelen, spruiten, wortels en een heerlijke saus: alles smaakt heerlijk. Het lijkt wel of we uitgehongerd zijn we eten ieder 1,5 portie. Voldaan genieten we buiten van deze wonderschone plek. De volgende dag wagen we ons aan de Grand Canyon van Noorwegen. Een pittige tocht, met vele beklimmingen en afdalingen over een lengte van 20 kilometer. Dit dal is zo adembenemend mooi, we lopen langs gigantische rotsblokken, vele watervallen, honderden paarse riddersporen, grotten, vennetjes, waterbronnen, een pad uitgehouwen in de rotswand, een boerenbedrijf wat nog hedendaags gebruikt wordt als studieproject voor landbouwstudenten om 100 jaar terug te gaan. Na 7,5 uur verlaten we dit magische dal. De bus brengt ons terug naar de tent. Na een heerlijke douche, laten we voor de tweede keer deze vakantie het koken aan de kok over en genieten we van een stuk zalm. De ene laatste dag rijden we langs berghotel Haukeliseter, jammer dat we deze plek niet eerder zijn tegen gekomen. Rond dit meer kan voor 6 euro per nacht je tent opzetten. In het berghotel kan je zelf wafels bakken en zo sluiten we onze bijzondere vakantie af.