1 uur van je leven je even herder voelen
De laatste week voor de vakantie zijn we aan het aftellen, dan komt het kind zijn naar boven. Eigenlijk is het aan de zotte dat je, je zo verheugt op een vakantie, vele van u zijn nog nooit op vakantie geweest.Waar maken we ons dan druk over, maar het is zo leuk om op vakantie te gaan. Iets wat ik voor geen goud zou willen missen.
Dit jaar gaan we niet trekken, we blijven op 1 camping. Zou ik dit wel leuk vinden? Wat zal de vakantie brengen? Nieuwe ontmoetingen, zon, regen, sneeuw we zien het wel. De vakantie begint goed op tweede pinksterdag de waterpomp gaat stuk. Gelukkig zijn er bedrijven open en vertrekken we met nieuwe waterpomp naar Merano in Italie. In Duitsland komen we erachter dat het niet licht aan de pomp maar de kraan is stuk. Rinand zijn broer stuurt er 1 naar de camping in Italie.
Op 3 juni komen we in Merano aan, de zon schijnt. Heerlijk om weer terug te zijn, de geurende jasmijn zorgt ervoor dat er vele herinneringen weer boven komen onder het genoot van onze eerste cappuccino bij café 7. De volgende ochtend lopen we al boven in de bergen. Er is veel smeltwater en sneeuw. De krokussen bloeien volop. We blijven de hele dag boven en genieten de natuur en natuurlijk vergeten we ons innerlijk ook niet. Heerlijke apfelstrudel met cappuccino en s’middags worst van de gril met gebakken aardappelen.
Bij Tirol gaan we omhoog naar Hochmuth. Het is een bewolkte dag, maar het is heerlijk wandelweer. Overal hoor je zie je water stromen. Op eens zijn we met z’n vijven. Een geit met 2 jongen volgen ons. Hier komen we veel sneeuw en ijs tegen. Het weer wordt slechter, we besluiten terug te gaan.
De volgende dag gaan we een stukje de Timmelsjoch op en slaan af naar Pfelders. Hier lopen we naar het Faltschnaltal, we zijn alleen en kunnen er maar een klein stukje inlopen, de sneeuw houdt ons tegen. Het is bewolkt we lopen naar beneden naar de Lazinserhof. Een super hut die er adembenemend ligt. De zon schijnt en het regent, we eten binnen worst met brood. Het is binnen druk, maar gezellig en knus. Op eens wordt het schitterend weer. We besluiten de berg weer op te gaan naar het Faltschnaltal. We zijn weer alleen, het is of niemand het durft om dit dal in te gaan. Maar ik vind het prima we genieten met volle teugen. Wat zijn er toch mooie plekken op de wereld.
Vandaag staan we om 4.40 uur op. We gaan naar het Schnalstal, Kurzras (2000 meter hoogte) hier gaan ieder jaar 3500 schapen de bergen in om in september weer terug te komen. We komen om 6.00 aan, Kurzras is een uitgestorven wintersportplaats. De auto zetten we op een bijna uitgestorven parkeerplaats neer naast ons slapen ze in de auto onder de auto liggen ski’s en een snowbord. Je zou haast de ogen uitwrijven of het wel juni is. De herders arriveren we lopen met ze mee. De schapen staan in 2 open kooien op een gepakt. Eerst worden er een paar pas geboren lammeren en hun moeders uit de kudde gepakt en apart gezet zodat de lammeren kunnen drinken voordat ze aan de barre tocht van 3 dagen beginnen.
Daarna gaat het hek open en stormen de schapen de berg op.
De Jonge herders zijn voorop gegaan, de oudere lopen achteraan. Een schaap dat kreupel is wordt er direct uitgehaald, wordt hij boven of beneden geslacht, het oordeel valt beneden. Binnen een halfuur hebben de honden de kudde aardig onder controle, en vormen de schapen een lang lint. Sommige schapen kunnen bij hoge stenen niet omhoog, even een kontje geven en daar huppelen ze weer verder. Zo ook de lammeren even onder de arm en daarna weer los laten. Prachtig en indrukwekkend om dit mee te maken. Na een uur stoppen wij. De herders hebben moeite met de eerste ijslaag, wij wagen ons er niet aan. We kijken ze na tot dat ze verdwenen zijn. Daarna gaan we omlaag en komt het dorp tot leven met allemaal mensen in wintersportkleding met ski’s. Die met de lift naar 3000 meter gaan. We rijden terug naar het Pfossental, hier ontbijten we in de Jagerrasthutte. Onderweg verwelkomen ons de koeien. Een koe vindt dat onze auto een wasbeurt nodig heeft. Hier genieten we van warme koffie en brood met hompen eigen gemaakte kaas. Opa is buiten druk in de weer met het innen van parkeergeld en helpt 2 jonge meiden die 3 koeien op sleeptouw hebben. Maar de koeien gaan hun eigen weg, de meiden lukt het niet om de koeien in een rijtje te laten lopen. Want daar zien ze gras en daar water, het wordt een puinhoop, opa grijpt in. Daarna gaat het een stuk beter. Na het ontbijt lopen we door naar de Mittenkaserhutte. Het is prachtig weer en we lopen in een ansichtkaart. De hut is 800 jaar oud. Het hout is geleefd en ruikt heerlijk. De stenen vloer is er 1 uit duizenden, waanzinnig een gepolijste vloer door alle mensen die hier op gelopen hebben. De hut wordt ieder jaar heilig verklaard, daarna worden met krijt boven de deur de drie koningen en het jaartal geschreven.We sluiten de dag af in Merano met ijs en schitterende foto’s.
De dag erna klimmen we naar de Obere Obisellalm hutte. De slang aan het begin van de tocht weer houdt ons niet om omhoog te gaan. Het weer is schitterend, de alpenrosen bloeien volop, dit is een berg die je ieder moment van de dag stil krijgt. We klimmen door naar de hut, dit blijft een waanzinnig gevoel om hier te komen. De beheerder en zijn vriendin zijn er weer. Wat is het hier gemoedelijk en gezellig. We hebben zin in kaiserschmaren, we moeten wachten tot dat de kippen weer eieren hebben gelegd. Dit duurt niet lang, de kippen zijn vandaag zeer productief. Het is grappig om dit mee te maken, in Nederland is dit ondenkbaar. We hebben grote dorst het bier en de vlierbloessemsiroop zorgen voor verkoeling. Daarna laten we de kaiserschmarren smaken, de portie is zo verdwenen. We genieten hier 1,5 uur maar we weten dat we nog 3 uur te gaan hebben voor we beneden zijn. Halverwege treffen we de goederenlift, die vol gepakt is. Ze moeten boven nog de motor aan zetten. Het is haast niet voor stellen dat je afhankelijk bent van deze lift en familie. Die het geen bezwaar vindt om met de auto omhoog te gaan de boodschappen in de houten bak te laden. Maar buiten dat alles is dit een plek uit duizenden, ja je moet er wat zweetdruppels voor laten om hier te komen, maar deze plek vergeet je nooit meer!
Vandaag is het 16 juni, schitterend weer en we zijn 9 jaar getrouwd. We gaan met de Hirzerbahn omhoog bepakt en bezakt en lopen gelijk door naar de Hintereggeralmhut waar we vannacht slapen. Hier laten we de bepakking. Daarna maken we kleine tochten en genieten van het uitzicht en de rust. Tegen de avond maken we nog een kleine wandeling, iedereen is naar huis en wij lopen hier nog boven. Na ons opgefrist te hebben eten we speck, gedroogde worst en warm brood. We sluiten af met een schnaps. De avond laat zich verrassen en zorgt voor schitterende kleuren. Na nog wat gekletst te hebben met de familie zoeken we het bed op.
De volgende morgen beginnen we met een uitgebreid ontbijt.
Warme broodjes, speck, worst, gebakken ei en zelfgemaakte kwark. Uit de keuken komen heerlijke geuren, op het menu staat die dag rosbief, jong rundvlees en lamsvlees.
Na het ontbijt helpen we nog mee om de buitenboel in orde te maken. Met moeite vertrekken we weer richting de lift, die ons naar beneden brengt. We komen al horden wandelaars tegen, die deze dag vertoeven op de Hirzer. Voor ons zit het erop. Beneden wacht ons de caravan en de luifel die schoon gemaakt moeten worden. Aan het eind van de dag gaan we toch nog even de bergen in en laten we ons de laatste apfelstrudel goed smaken. De laatste passen in de bergen zijn een feit, jammer maar we hebben genoten.
Vriendelijke groeten Lies Bakker en Rinand Korten.
COPYRIGHT Lies Bakker en Rinand Korten, 2009
